Cholecystokinina (pankreozymina, PZ) to tkankowy hormon peptydowy składający się z 33 aminokwasów, który ma wpływ na funkcjonowanie układu pokarmowego oraz układu nerwowego. Cholecystokinina wydzielana jest w przewodzie pokarmowym i nie jest przekazywana do innych tkanek; działa bezpośrednio w miejscu, gdzie została wytworzona.
Synteza cholecystokininy w komórkach dwunastnicy i w początkowym odcinku jelita cienkiego odbywa się pod wpływem tłuszczu oraz białek dostarczanych wraz z pożywieniem. Poziom tego hormonu wzrasta maksymalnie około 15 minut po spożyciu posiłku.
Cholecystokinina w przewodzie pokarmowym wpływa na skurcze pęcherzyka żółciowego i zwiększenie wydzielania żółci do dwunastnicy, spowalnia perystaltykę żołądka, co ułatwia trawienie tłuszczów, przyspiesza perystaltykę jelit i zwiększa ilość soku jelitowego, pobudza wydzielanie glukagonu i enzymów trzustkowych.
Cholecystokinina jest także neurotransmiterem wydzielanym przez podwzgórze. Wpływa na nerw błędny oraz ośrodek sytości zlokalizowany w podwzgórzu. Wzrost poziomu cholecystokininy informuje mózg o zaspokojeniu głodu.
Prawidłowe stężenie cholecystokininy w surowicy krwi powinno wynosić mniej niż 80 pg/ml.
