Noradrenalina to hormon wydzielany przez korę nadnerczy i komórki mózgowe, będący bezpośrednim prekursorem adrenaliny (epinefryny). Jest odpowiedzialna za skurcz naczyń krwionośnych, co prowadzi do podwyższenia ciśnienia krwi, przyspieszenia akcji serca i zwiększonego przepływu tlenu. Stymuluje glukoneogenezę, czyli pobudza rozkład glikogenu. Podwyższa stężenie cukru we krwi i pozwala szybko pozyskać z niego energię, co jest potrzebne na przykład do ucieczki czy innego działania wymagającego zwiększonej aktywności i uwagi. Noradrenalina pełni ważną funkcję we współczulnym układzie nerwowym – za jej pośrednictwem możliwa jest szybka reakcja w sytuacji zagrożenia. To ona sprawia, że źrenice i mięśnie gładkie oskrzeli rozszerzają się (oddychamy szybciej, zwiększając dopływ tlenu do mięśni), natomiast zahamowane zostają procesy, które nie są w danym momencie konieczne do mobilizacji organizmu (np. trawienie). W przeciwieństwie do adrenaliny, która mobilizuje całe ciało, noradrenalina aktywuje głównie funkcje mózgowe potrzebne do podjęcia szybkiej reakcji na silny stres. Po kilkudziesięciu minutach stresu produkcja noradrenaliny słabnie i zaczyna wytwarzać się inny hormon stresu – kortyzol.
Bezpośrednim prekursorem noradrenaliny są dopamina oraz tyrozyna. Poziom noradrenaliny spada wieczorem, tuż przed zaśnięciem. Zalecane jest opanowanie technik radzenia sobie ze stresem i wdrożenie zrównoważonego trybu życia (unikanie sytuacji stresowych i długotrwałego stresu), ponieważ – jak wcześniej wspomniano – hormon ten jest ważny tylko w sytuacjach, gdzie musimy być zmobilizowani.
